Gelukkig zag buurtbewoner Eric Landuyt het ongeval gebeuren of het hachelijke avontuur van Bruno Demeulenaere was wellicht faliekant afgelopen. De invalide man uit Ingelmunster was gistermiddag rond 14.30 uur onderweg met zijn vervangrolstoel aan sportcentrum Ter Borcht langs de Ingelmunstersesteenweg. Bruno reed op een graspad langs een beek toen hij een keermanoeuvre wilde uitvoeren. Hij werd verblind door de zon en vergiste zich van knop. In plaats van voorruit te gaan, reed de scooter achterwaarts.

Landuyt zag het allemaal gebeuren. ‘Ik was net met mijn wagen vertrokken’, zegt hij. ‘Bij de brug zwaaide ik eens naar Bruno. Plots zag ik hem achterover vallen in de beek.’ Landuyt, die zelf voorzitter is van de mindervalidevereniging Dynamica en Bruno al jaren kent, sprong meteen uit zijn auto. Hij liep naar de beek, een twintigtal meter verderop, en vreesde het ergste. ‘Hopelijk ligt hij niet onder zijn scooter, dacht ik, want dan kan hij verdrinken. Maar hij lag zijdelings. Hij zat nog gedeeltelijk op de scooter en antwoordde dat hij geen pijn had. Ik verwittigde de hulpdiensten.’

De brandweerpost van Meulebeke had heel wat moeite om de verlamde man uit het water te halen. Bovendien was Bruno onderweg met zijn hond, die mee de beek indook om zijn baasje te bewaken.

Adjudant Dirk Vanluchene slaagde er in om de hond op een veilige manier op het droge te krijgen. ‘Om de man uit zijn benarde situatie te bevrijden, hebben we een ladder gebruikt’, zegt Wim Decoopman, die als postoverste van brandweer Ingelmunster ook ter plaatse kwam. ‘Met een brancard konden we hem er stap voor stap uithalen. Hij raakte niet gewond, maar is toch overgebracht naar het ziekenhuis voor een grondige wasbeurt.’

Ook de zware scooter uit het slijk krijgen, was niet simpel. De brandweer vroeg een heftruck van de gemeente om het voertuig met een touw naar boven te hijsen.

Achteraf besefte iedereen dat het bizarre ongeval veel slechter had kunnen aflopen, niet het minst Bruno zelf, die gisteravond alweer fris en monter was: ‘Dankzij Eric is dit goed afgelopen. Hij zei dat ik kalm moest blijven en gaf me morele steun. Gelukkig stond het water niet hoog en had ik nog mijn rechterarm vrij waardoor ik me kon vastklampen. Voor de rest is alles kapot: mijn gsm, horloge en de reserverolstoel. Morgen (vandaag, nvdr.) krijg ik wel normaal mijn eigen rolstoel terug.’

‘Bruno heeft inderdaad veel geluk gehad, want ik was de enige die in de buurt was’, vult Eric aan. ‘Niemand anders zag het gebeuren. Gelukkig ging hij ook niet kopje onder.’