Pablo Escobar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pablo Escobar
El Patrón
Ilustracja
Zdjęcie policyjne Pablo Escobara z 1976 roku
Pełne imię i nazwisko

Pablo Emilio Escobar Gaviria

Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1949
Rionegro

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1993
Medellín

Zawód, zajęcie

gangster, przemytnik narkotyków

podpis

Pablo Emilio Escobar Gaviria (ur. 1 grudnia 1949 w Rionegro, zm. 2 grudnia 1993 w Medellín) – kolumbijski baron narkotykowy określany „królem kokainy”, który stał się jednym z najbogatszych ludzi na świecie dzięki przemytowi kokainy do USA i innych państw. Według rządów USA i Kolumbii, mediów i opinii publicznej, był jednym z najpotężniejszych, a jednocześnie najgroźniejszych, najbardziej bezwzględnych i brutalnych baronów narkotykowych w historii. Był jednym z najbogatszych kryminalistów w historii, z około 30 miliardami dolarów majątku, we wczesnych latach 90. XX wieku[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Podejrzewa się, że Pablo Escobar zaczynał karierę przestępczą jako nastoletni złodziej samochodów w Medellín w Kolumbii[2]. W młodości m.in. zajmował się odnawianiem oraz sprzedażą starych nagrobków. Następnie zaczął handlować kokainą i przez całe lata 70. budował potęgę swojej grupy.

W latach 80. Escobar stał się znany na świecie, a jego gang kartel z Medellín, kontrolował ponoć większość narkotyków przemycanych do Meksyku, Portoryko oraz Dominikany. Pomimo sławy nie miał problemów z załatwieniem sobie fałszywych dokumentów, dzięki którym podróżował do USA. Słynne stało się jego zdjęcie zrobione przed Białym Domem. Grupa Escobara docierała do wielu innych krajów, głównie w Ameryce Północnej i Południowej.

Escobar przekupywał na wielką skalę urzędników rządowych, sędziów, polityków, a każdego, kogo uważał za potencjalne zagrożenie, kazał zabijać. W wyniku rezygnacji Jairo Ortegi Ramíreza z funkcji deputowanego, Escobar został członkiem kolumbijskiego parlamentu[3]. W silnie skorumpowanym kraju jego taktyka, nazywana przez niego plata o plomo[4] (srebro albo ołów – co oznacza "łapówka albo ołowiana kula"), była niesamowicie skuteczna. Uważa się, że był odpowiedzialny za zabójstwo trzech kandydatów na prezydenta biorących udział w jednych wyborach, jak również ataki bombowe na Lot Avianca 203. Jego brat, Roberto Escobar, nie zgadza się z tym. Niektórzy analitycy uważają również, że stał za atakiem uzbrojonej grupy lewicowych partyzantów na kolumbijski sąd najwyższy w 1985 roku, zakończonej morderstwem połowy sędziów. Kartel prowadził również walkę na śmierć i życie ze swoim głównym rywalem, kartelem z Cali[potrzebny przypis].

Szczyt sukcesu i sławy[edytuj | edytuj kod]

W szczycie kariery przestępczej, Escobar znalazł się na siódmym miejscu listy najbogatszych ludzi na świecie magazynu Forbes, a jego gang kontrolował 80% światowego rynku kokainy. Kartel posiadał całą flotę własnych samolotów, łodzi i pojazdów, jak również kontrolował ogromne obszary ziemskie dzięki zyskom z przemytu. Uważa się, że w najlepszych latach kartel zarabiał nawet 28 miliardów dolarów rocznie[5].

Choć Escobar był wrogiem dla rządów Kolumbii i USA, był bardzo popularny w rodzinnym Medellín. Dbał o swoje dobre imię, sponsorując stadiony piłkarskie i kluby piłkarskie dla młodzieży. Starał się stworzyć swój wizerunek jako współczesnego Robin Hooda i często rozdawał pieniądze biednym. W rewanżu miejscowa ludność często pomagała Escobarowi ukrywać się przed policją[potrzebny przypis].

Ukrywanie się i Los Pepes[edytuj | edytuj kod]

W 1991 roku Escobar ogłosił koniec krwawej działalności terrorystycznej i oddał się w ręce rządu kolumbijskiego, aby uniknąć ekstradycji do USA albo zabójstwa z rąk konkurencyjnego kartelu. Pozwolono mu jednak przebywać we własnym więzieniu, luksusowej rezydencji La Catedral. Media i opinia publiczna donosiła, że zupełnie nie przestrzegał jakiegokolwiek reżimu więziennego, a niepotwierdzone plotki mówiły, że widziano go na zakupach, na meczach piłki nożnej i na zabawach. Po tym jak gazety opublikowały zdjęcia rezydencji, twierdząc jednocześnie, że zabił kilku swoich współpracowników podczas „odsiadki” w La Catedral, rząd zdecydował się przenieść go do innego miejsca odosobnienia, jednak Escobar ubiegł ich, uciekając 22 lipca 1992 w obawie m.in. przed ekstradycją do USA[potrzebny przypis].

W 1992 roku amerykańskie Delta Force oraz Navy SEALs dołączyły do pościgu za zbiegiem. Przeszkolili i doradzali specjalnej jednostce policji kolumbijskiej, znanej jako Search Bloc, stworzonej specjalnie do schwytania Escobara. Jednocześnie grupa ofiar kartelu w porozumieniu z bossami narkotykowymi konkurującymi, stworzyła mającą na celu zemstę nielegalną organizację Los Pepes. Zamordowała ona 300 współpracowników i członków rodziny Escobara[potrzebny przypis].

Niektórzy twierdzą, że Search Bloc i Los Pepes współpracowały bardzo blisko, dzieląc się danymi wywiadowczymi. Pozwalałoby to Los Pepes zabijać osoby popierające Escobara, a więc jednocześnie ograniczając jego możliwość manewru, co z kolei ułatwiało zadanie Search Bloc. Jak twierdzi Diego „Don Berna” Murillo, jeden z byłych przywódców Los Pepes, a obecnie jeden z dowódców paramilitares AUC, następowała regularna wymiana informacji z agentami kolumbijskimi i amerykańskimi. Istnieją też doniesienia, że niektórzy członkowie Search Bloc brali bezpośredni udział w masakrach urządzanych przez Los Pepes[potrzebny przypis].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Członkowie Search Bloc pozujący do zdjęcia nad ciałem Pabla Escobara.
Członkowie Search Bloc pozujący do zdjęcia nad ciałem Pablo Escobara.

Poszukiwania Escobara zakończyły się 2 grudnia 1993. Dzięki dostarczonym przez USA urządzeniom wykorzystującym technikę triangulacji radiowej, grupa kolumbijskiej policji namierzyła jego kryjówkę w jednej z dzielnic Medellín. Istnieją różne spekulacje na temat jego śmierci. Jedna z nich mówi, że podczas strzelaniny wynikłej z przeprowadzonego szturmu, do akcji wkroczyli snajperzy z Delta Force (wydz. ds. narkotyków USA nie potwierdza jednak tej informacji). Kolejna z nich mówi o tym, że zginął w wyniku kanonady i serii strzałów – taką też wersję potwierdza kolumbijska policja. Jednak najbardziej popularna wersja głosi, że podczas szturmu popełnił samobójstwo strzałem w głowę. Rodzina Escobara uważa, iż tylko ten przypadek należy brać pod uwagę. Wielokrotnie słyszano od niego, że strzał w ucho będzie jedyną drogą ucieczki w obawie przed więzieniem i ekstradycją[potrzebny przypis].

Po śmierci Escobara, jego kartel rozpadł się na mniejsze organizacje i został wkrótce zdominowany przez konkurencyjny kartel z Cali.

W kulturze[edytuj | edytuj kod]

  • W 2001 powstał film pt. Blow o jednym ze współpracowników Pabla Escobara, George’u Jungu.
  • W tym samym roku Mark Bowden opublikował książkę Killing Pablo: The Hunt for the World’s Greatest Outlaw, wydaną w jęz. pol. w 2016 jako Polowanie na Escobara. Historia najsłynniejszego barona narkotykowego.
  • W 2010 została wydana książka pt. Księgowy Mafii, gdzie Roberto Escobar (brat Pabla) opisuje życie Pabla oraz rozwój i upadek kartelu z Medellín.
  • W 2012 powstał serial na podstawie powieści La parábola de Pablo Alonso Salazara Pablo Escobar: El Patrón del Mal opisujący (częściowo fikcyjnie) życie Pablo Escobara.
  • W 2014 został nakręcony film pt. Escobar: Paradise Lost z Benicio del Toro w roli tytułowej
  • W 2015 serwis Netflix wyprodukował serial Narcos, którego dwa pierwsze sezony opisują życie i przestępczą działalność Pabla Escobara. Pojawia się także w Narcos: Meksyk.
  • W 2017 wyszła w jęz. pol. książka kolumbijskiej dziennikarki Virginii Vallejo Kochając Pabla, nienawidząc Escobara o jej 5-letnim romansie z Escobarem, ale także odsłaniającej kulisy międzynarodowego handlu narkotykami i politycznej korupcji w Kolumbii (oryg. w jęz. hiszp. wydany w 2007). Na podstawie książki w 2017 powstał film Loving Pablo z Penélope Cruz w roli Virginii.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 10 facts reveal the absurdity of Pablo Escobar’s wealth. Business Insider.
  2. Colombia counts the cost of war. „The Economist”. 
  3. Por Michell Figueroa, Con el mismo nombre del partido de Pablo Escobar, Renovación Liberal, un polémico político estaría adelantando su campaña a la Gobernación de Antioquia [online], infobae [dostęp 2023-08-07] (hiszp.).
  4. Plata o plomo – co to znaczy? – Metal Dwarf – o metalu, „Metal Dwarf”, 14 listopada 2017 [dostęp 2018-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-03] (pol.).
  5. David Fisher, Roberto Escobar, Księgowy Mafii, s. 99

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]